In een tijd waarin RS232 poorten gangbaar waren, was het verreweg de meest gebruikte methode van bit-per-bit communicatie, zozeer zelfs dat de term "seriële poort" synoniem werd met "RS232 poort". Het gebruik van het woord "serieel" in combinatie voegt toe aan de verwarring. Merk op dat USB deze verwarring vermijdt, voornamelijk omdat het zelden "Universal Serial Bus" wordt genoemd.
In bijna alle gevallen zal het logische niveau equivalent van een RS232 poort individuele bytes van software ontvangen en bij ontvangst individuele inkomende bytes aan software leveren. De meeste Ethernet apparaten zullen daarentegen wachten totdat de software een compleet pakket (tussen 64 en 1536 bytes) aanbiedt alvorens te zenden en zullen wachten totdat ze het complete pakket hebben ontvangen en geverifieerd alvorens het aan de software aan te bieden. Hoewel bits en bytes serieel over de draad verzonden kunnen worden, weet de software dit niet en maakt het ook niet uit. De software weet alleen dat kort nadat een controller een pakket heeft ontvangen en de opdracht heeft gekregen om het te verzenden, de andere controller zal melden dat het pakket beschikbaar is en de software zal toestaan om het te lezen.
Zorg ervoor dat de "seriële poort" bytegegevens verzendt in de chronologische volgorde voorzien door de software, en deze doorgeeft aan de software in de chronologische volgorde waarin ze ontvangen werden. Het zou nutteloos zijn als dat niet zo was. Alle Ethernet en Internet systemen garanderen dat bij het verzenden van pakketten van het ene knooppunt naar het andere, het aantal bytes dat aan de ontvanger wordt geleverd overeenkomt met de rangschikking van bytes die door de verzender wordt geleverd, maar er is geen gemeenschappelijke specificatie-eis De temporele volgorde waarin gegevens worden verzonden heeft niets te maken met de rangschikking binnen het pakket. Bovendien zijn de enige garanties over de chronologische volgorde van pakketten ten opzichte van elkaar erg vaag. Als pakket X wordt afgeleverd om 11:47 AM op zondag, en pakket Y wordt afgeleverd om 15:28 PM de volgende dag, is het veilig om aan te nemen dat Y is verzonden na X. Aan de andere kant, als X wordt afgeleverd om 13:47:12 en Y wordt afgeleverd om 13:47:15, kan Y eerst worden verzonden, maar X doet er langer over.
Ethernet kan serieel verzenden, meestal tot 1000BASE-T.
Maar het is verpakt, dus je kunt eigenlijk geen enkele geldige byte versturen omdat er veel overhead is voor adressering, crc, enz. Ethernet garandeert ook geen volgorde tussen pakketten, dus je kunt pakketten AB en C versturen, maar de ontvanger kan ze in volgorde CA B krijgen.
Over het algemeen zijn seriële verbindingen veel complexer.
OSI vertegenwoordigt dit onderscheid ook.
De OSI-protocolstack staat voor Open Systems Interconnection (ISO is de Internationale Organisatie voor Standaardisatie) en is een model dat de structuur definieert die wordt gebruikt om gegevens over te dragen tussen verschillende apparaten. Elk niveau is een andere abstractielaag en voegt regels of details toe die het communicatieprotocol definiëren.
Het Internet (met uitzondering van de algemene dingen die geassocieerd worden met HTTP) behoort tot de bovenste laag (netwerklaag), en seriële communicatie is slechts één manier om de fysieke laag te definiëren.
Vergeleken met het TCP/IP-model voor het internet, zie je hier de stack van het OSI-model: Je kunt zien dat het internet wordt gedefinieerd op netwerkniveau, terwijl het seriële protocol (strikt genomen niet de implementatie) wordt gedefinieerd door de fysieke laag, onderaan de stapel.
Informatie over de Internet protocol suite van de Wiki:
De Internet Protocol Suite is een verzameling communicatieprotocollen die worden gebruikt op het internet en vergelijkbare netwerken, en is over het algemeen de populairste protocolstack voor wide area netwerken. Het wordt vaak TCP/IP genoemd vanwege de belangrijkste protocollen: TCP (Transmission Control Protocol) en IP (Internet Protocol).
Het heeft vier abstractielagen, elk met een eigen protocol. Van het laagste naar het hoogste niveau zijn dat:
De verbindingslaag (meestal Ethernet) bevat de communicatietechnologie die in LAN's wordt gebruikt.
De internetlaag (IP) verbindt lokale netwerken en vormt zo een internetnetwerk.
De transportlaag (TCP) handelt host-to-host communicatie af.
De toepassingslaag (bijv. HTTP) bevat alle protocollen voor een specifieke datacommunicatiedienst op proces-niveau (bijv. hoe een webbrowser communiceert met een webserver).
Ethernet en WiFi zijn voorbeelden van protocollen die gebruikt kunnen worden als een netwerktoegangslaag, die het fysieke medium en de basis transmissieregels (zoals symboolcodering) leveren voor internetverbindingen.
Zoals hierboven vermeld, zijn andere protocollen die op verschillende lagen van de stack worden gebruikt TCP, UDP, HTTP en vele andere.
Trefwoorden: Industriële Ethernet-terminal voor gegevenstransmissie